De werkgroep die dit evenement had voorbereid mag zich een pluim op de hoed steken. Een werkelijk geslaagde reünie dank zij :

• De talrijke opkomst : meer dan 80 deelnemers, waarvan 42 oud-leden,
  vulden de stemmige zaal.
• De gezellige sfeer.
• De puike organisatie met welkomstwoord, getuigenissen, optreden, groepsfoto, souvenir.
• De stijlvolle omgeving, het rijkelijke aperitief en verzorgde dis.

Rond 17.30 uur waren de meeste genodigden reeds onder dak. Wij mochten ons verheugen in de aanwezigheid van een aantal sympathisanten waaronder E.H. Vanderelst en J. Delameilleure. Ook de directrice van het college Mevr. Verstraete was van de partij. Verder waren van de gewezen spelers uit zowat alle jaargangen prominente exemplaren opgedaagd.

Een rijkelijke receptie bracht de tongen los, de herinneringen boven en de jouissance op peil. Zo geanimeerd werd er gekout dat de geplande repetitie maar werd afgeblazen. Ze bleek later toch totaal overbodig te zijn geweest.

Na de traditionele groepsfoto van de leden schoven we de voeten onder tafel. Lid van de werkgroep Mark Decramer sprak de officiële verwelkoming uit. Hij situeerde de reünie historisch als de herdenking van de geboorte van het banjo-orkest in 1958 waarbij de conceptie reeds in 1956 zou hebben plaatsgevonden. Hij hield een warm pleidooi, dat is hij gewoon, voor continuïteit en verdere muzikale belevenissen van het heropgestane orkest.

Tijdens de dis werden memorabele gebeurtenissen uit de bewogen geschiedenis van het orkest geëvoceerd door originele en soms ludieke getuigen : de Lourdesreis, het TV-optreden, het optreden in de kursaal, de heropstanding in 1999, ....Ambiance !!!

Hoogtepunt van de avond was natuurlijk het optreden van het orkest dat er in slaagde de typische sound van de tijd van toen perfect te recreëren. Het bracht volgende nummers onder leiding van Rik Decramer maar waarbij naar gewoonte "Vaarwel" door E.H. Bouckaert werd gedirigeerd :

• Aperitief
• Mimosa  (met vaste gastzangeres Nele Delmasure)
• Aan de stromen van Babel (eerste gedurfde evocatie sinds historische tijden met zang van echtpaar Eeckhaut-Vermeire ; E.H. Bouckaert nam de zware taak op zich ons hierdoor te loodsen)
• Nobody knows (zanger Geert Degeetere)
• Costa Dorada
• Weideblomke
• Ballade
• Vaarwel
• Trompetsong (eerste bisnummer)
• Pizzicato-boogie (tweede bisnummer).

Tijdens dessert en koffie werd het optreden duchtig besproken, becommentarieerd en vergeleken met de herinnering. Algemeen werd besloten dat de kwaliteit van het orkest met de jaren alleen maar was toegenomen.
Als aandenken kregen de aanwezigen een cd met een door Gery Vermeersch digitaal herwerkte versie van het optreden op zondag 9 november 1969 te Wervik.

Het weerzien werd besloten met het vast voornemen zeker geen 50 jaar meer de wachten met een volgende organisatie.