Het bloed kruipt waar het niet gaan kan.

De Coronacrisis heeft stevig op het Banjo-Orkest ingehakt.
Maar de creativiteit van een aantal leden is niet genekt.
Een associatie van de families Verraes en Decramer hebben een heus coronalied in elkaar gebokst dat er echt mag zijn. Ze hebben het resultaat op youtube vereeuwigd.
De zanger van het lied, Rik Decramer, is trouwens niet aan zijn proefstuk toe en heeft in het verleden al verschillende keren van zich en Corona laten horen.

Je kan hier de tekst van het lied vinden.
Je kan het lied beluisteren (luidspreker opzetten!)en de video bewonderen, op youtube

Overlijden trompettist
Paul Vandamme.

Het bericht van de voorzitter:
Met grote droefheid vernemen we het overlijden 17 januari 2021 van onze vriend, onze trompettist Paul Vandamme.
Paul heeft in het verleden ernstige gezondheidsproblemen gekend, die het hem niet altijd gemakkelijk maakten. Maar hierover één woord klagen: zo hebben wij Paul nooit gekend, geen enkel moment. Hij bleef altijd dezelfde Paul, een vat vol 'secce' humor, waarvan wij erg konden genieten. Op muzikaal vlak bleef hij binnen onze groep steeds een 'team-speler', want grote performances in de kijker, daar hield hij helemaal niet van. Maar hij bleef altijd door zijn grote ervaring en muzikale kennis een rots in de branding, een sterke muzikant. We konden op Paul altijd en in alle omstandigheden rekenen.
We waarderen zo sterk dat hij bij onze heropstart in 2007 onmiddellijk heeft toegezegd om ons te willen vervoegen. Hij was er altijd wanneer zijn gezondheid het hem toeliet, waarvoor we altijd grote bewondering hebben gehad. Sterk, Paul!
Zijn stoel naast onze andere trouwe trompettisten zal nu voor altijd leeg blijven. Maar we zullen hem eeuwig daar herinneren, een vat vol stil en ingetogen levensvreugde, zelfs in moeilijker momenten.
U kan op de webstek van ons Orkest, waar u onder der rubriek 'Verleden' en 'Groepsfoto's, meer bepaald die van 1961, Paul als jonge puber naast onze dirigent-stichter Fons Bouckaert ziet figureren. Een schone jongen, dat is Paul van jongs af aan geweest. Een prachtig beeld.

Aan Ria en haar kinderen zeggen wij namens het Orkest: dank voor wat Paul in al die jaren voor ons heeft betekend. We blijven hem, ook jullie, daar eeuwig dankbaar voor.

Je kan hier het bidprentje van Paul bekijken.
Geert Degeetere heeft een schitterende compilatie gemaakt uit zijn rijk video-bestand als hulde aan Paul. Je kan het bekijken en beluisteren op youtube

Nieuwjaarswensen 2021 van de voorzitter.

Vrienden en vriendinnen,

Naïef zoals we soms zijn, maar dat kan in bepaalde omstandigheden ook best wel eens leuk zijn, hadden we in maart ll. gedacht dat hét beest tegen de maand juli zou verdwenen zijn. We hebben toen evenwel zonder de waard gerekend. Sindsdien is het in ons Banjo-Orkest stil moeten blijven. De BJO Band heeft het geluk gehad met heel wat minder in aantal te zijn, en in de zomer een zestal keren te hebben kunnen repeteren. Maar ook daar is de deur vanaf eind augustus onherroepelijk terug op slot gegaan. We zochten wat betreft ons geliefde Banjo-Orkest lange tijd naar een oplossing om ten gepaste tijde eindelijk eens te kunnen repeteren en samen te zijn, elkaar te mogen terugzien. Alles was finaal netjes voorzien voor 30 oktober ll., met onze grote dank aan de solidaire Volksharmonie Sint-Jozef van Menen, maar het heeft weerom niet mogen zijn. Het enige voordeel is dat we er klaar voor zijn zodra het sein terug op groen zou worden gezet.
Al onze mooie verbintenissen werden afgezegd, zowel wat betreft het Banjo-Orkest als voor de BJO Band, eigenlijk steeds in afspraak met de organisatoren die dat uiteraard zowel voor ons als voor henzelf ook fel betreurden. Ook voor de organisatoren stond de voorzichtigheid hen steeds voor ogen. Maar steeds mochten we hierbij onthouden dat die concerten niet voor goed verdwenen zijn, maar dat ook zij er absoluut van uitgaan dat wij terug op hun vraag zullen ingaan zodra de situatie dat weerom toelaat. Het is een troost, een magere troost eigenlijk, maar die is er toch!
Ik vernam dat bepaalde muziekverenigingen het moeilijk krijgen omdat muzikanten, die zich thuis goed gevoeld hebben in een rustige muziek-loze periode, er aan denken definitief af te haken. Het feit dat omzeggens alle leden van ons orkest in een minimum van tijd hun lidgeld van 5 euro hebben betaald, bewijst dat men er bij ons helemaal anders over denkt. En we zijn daar bijzonder content mee!
We mogen dus nooit wanhopen. Dat ligt niet in onze ingesteldheid, en wanhoop is tevens altijd al een zeer slechte raadgever geweest.
We zijn gelukkig dat Geert maanden geleden een whatsapp op pootjes heeft gezet. Zo vernemen we zeer geregeld een en ander van elkaar, en dat is maar goed ook. De grollen die doorgespeeld worden, die nemen we er graag bij. Het helpt een mens leven.
Vergeet evenwel niet, muzikanten, dat jullie nog steeds een 'exterment' bespelen. Haal het geregeld boven, koester het, bestreel het en bespeel het, fijnbesnaard! Dan kunnen we allen, en dat moment komt er zeker aan, onmiddellijk uit de startblokken én uit onze sloffen schieten! Dienaangaande verwijs ik graag naar de wensen die onze Grote Muzikale Leider recent aan alle muzikanten heeft toegestuurd. We geloven hem - zoals steeds - onvoorwaardelijk!
Aan hen die het in dit voorbije rotjaar 2020 met de gezondheid moeilijk gehad hebben, wens ik een algeheel herstel toe. Er blijven in geloven, dat is de boodschap! We blijven hen altijd zeer nabij.
Zorg goed voor jullie zelf en voor al wie jullie dierbaar zijn. Dan komt alles goed!
Aan iedereen, een - in elk geval - véél beter 2021 toegewenst!
Met genegen groeten aan jullie allen!

"Marc, voorzitter"

N.B. Even surfen naar onze website, ons feestweekend van eind november 2019 of onze nieuwjaarsvieringen of reizen aanklikken, dat is absoluut voor onze zieltjes erg helend!

Gewezen zanger in het nieuws.

In de Krant van West-Vlaanderen van 06 november 2020 verscheen een interview met onze gewezen charmezanger Marc Lerouge. Hij spreekt er onder meer over zijn tijd bij het Banjo-Orkest.
Het artikel werd opgemerkt door onze voorzitter.
Je zal Marc Lerouge wel niet meer herkennen.

Corona en het Banjo-Orkest

De coranacrisis hakt ook stevig in op het Banjo-Orkest.
Geen repetities meer, optredens afgelast, geen zicht op spoedige verbetering...
Veel Banjo-Orkest leden kampen met ontwenningsverschijnselen, depressie, frustratie en zitten met een hoop vragen.
Om hen een riem onder het hart te steken heeft onze voorzitter op 28 april 2020 een herderlijk schrijven gericht waar een en ander uit de doeken wordt gedaan.
Je kan dit epistel hiernaast lezen.

Beste Vrienden,

Het zijn droevige tijden. 'We willen muziek spelen', zo vernam ik die verzuchting ook reeds vanwege vele van onze vrienden. Die ophok-plicht zoals bij de kippetjes en varkentjes, of de koetjes bij de gekke koeienziekte, tot daar nog aan toe, maar dat we niet mogen spelen is inderdaad bijzonder droevig.
Al onze voorziene concerten, het ene na het andere, ook de diverse optredens overigens die de BJO Band had vastgelegd, die worden allemaal de lucht in geblazen. Ik weet het, gelukkig is uitstel geen afstel, want alle organisatoren hebben hun voorziene afspraken met ons noodgedwongen weliswaar moeten supprimeren, maar bevestigden ons ondertussen dat ze zeer zeker na de corona-periode terug met ons contact opnemen om nieuwe afspraken te maken.
Maar indien we NU éénmaal zouden mogen en kunnen repeteren, zo een zaterdagvoormiddag in 't college, met traktaat van de voorzitter tussendoor, dat zou tegelijk zalig zijn én ons allen een beetje soelaas brengen. Maar zelfs dat is ons niet gegund, omwille van de volgende redenen:

• We zijn met onze mooie groep al jaren aangesloten bij de overkoepelende VZW 'Vlamo', de 'Vlaamse Amateurmuziekorganisatie', die ons geregeld van allerlei zaken en nieuwsjes op de hoogte houdt.
  De recente nieuwsbrief van Vlamo is zelfs wat betreft repetities niet erg hoopgevend. Immers, het supprimeren van alle repetities strekt zich zo waar - althans volgens de huidige stand van zaken - uit tot liefst 31 augustus 2020 (die termijn volgt de maatregel van de overheid in zake de sociale activiteiten, waarbij er teveel risico op samenscholing en derhalve besmetting bestaat).
  Dat is inderdaad nog érg lang, maar zoals Vlamo het schrijft, die termijn geldt voor zo ver de toestand er ondertussen toch niet beter zou op worden, en de lijn door de overheden niet minder strak zou worden gehouden.

• Maar zelfs zo repetitie ondertussen wél mogelijk zou zijn, dan stelt er zich terstond het probleem van de 'blazers'. De dirigent, banjo's, ritmische sectie, zang, voor hen dat zou nog best doenbaar zijn. Maar ik zie het ook zo voor mijn ogen: onze trompetten, saxen, hoorns, klarinet, fluit, die daar zitten te blazen voor het vaderland weg met een mondmasker voor hun snoetjes. Vermoedelijk voor hen - los van het feit dat het eens het proberen waard zou zijn - niet onmiddellijk echt doenbaar.

• Méér nog: wanneer men blaast, en dat geldt dus voor hen die zich 'dé muzikanten' noemen, dan blaast men ook 'druppeltjes' (zie de uitleg van Vanranst en Vangucht ) door die blaasinstrumenten, die zich dan door de kracht van het geblaas voluit vanuit hun paviljoen in de ruimte gaan verspreiden, en dus ook al de rest van het orkest gaan besmetten. In het belang van alle niet-blazers: niet aangewezen!

• Maar mochten er onder onze vrienden zijn die dépri aan het worden zijn door de (muzikale) onthouding, die ook reeds af en toe beginnen te flippen door pure muzikale ontbering, en derhalve dri1ngend psychologische hulp en begeleiding nodig hebben: heb geen nood, Rik is nu eenmaal psycholoog van opleiding, en die zou volgens mij best beschikbaar willen zijn om zelfs gratis die psychologische bijstand te verlenen.

Om maar te zeggen vrienden, houd jullie kloek en wees de recente suggestie van onze Grote Muzikale Leider Jacques indachtig.
Laat m.a.w. uw 'extrementen' geen stof vergaren, de snaren niet afsterven, de bekjes van sax en klarinet niet verpulveren en de pistons niet roesten, en finaal ook de velletjes van de drum niet laten scheuren door de droogte!

Met oprecht genegen groeten aan allen en aan al wie jullie dierbaar zijn, en: 'er komen betere tijden!
En…lang leve de aperitief, want 'zonder aperitief kunnen wij niet leven'!" Don' forget!

Marc, voorzitter

Zangeres neemt ontslag

Zangeres Maria Degroote, die meer dan 2 jaar de zangpartijen, oorspronkelijk voor een knapenstem geschreven, heeft op zich genomen, heeft spijtig genoeg ontslag genomen.
Haar optreden tijdens het jubileumconcert was dan het laatste en is voor haar en ons een waardige afsluiter van haar carrière bij het Banjo-Orkest.
Zij bewaart de beste herinnering aan de warme ontvangst en de vriendelijkheid die zij in het orkest heeft ondervonden.
Wij houden eraan haar de danken voor haar inzet (het was niet altijd gemakkelijk), haar stipte aanwezigheid op de repetities, haar podium presence en het aangename gezelschap van Maria en haar dochter op de reis naar Lermoos.
We wensen haar het allerbeste en om het met de woorden van onze stichter in het nummer Anniversaire te zeggen:
 Et qu’ importe le passé
 si l’on marche en avant
 et le nombre des années,
 si le coeur donne l’élan.

Johan Leplae in de bloemetjes

Johan leplae is de sleutelfiguur van onze technische ploeg. Hij rijdt (West-)Vlaanderen rond met de aanhangwagen en staat in voor de juiste balans bij de optredens. Niet altijd vanzelfsprekend gezien de zeer verschillende akoestische eigenschappen van de zalen
Maar hij heeft nog ander culturele noten op zijn zang en wel als (afscheidnemend) voorzitter en befaamd regisseur van de toneelvereniging Cie Tabloo.
Een jury huldigde dit jaar niet één maar drie personen omwille van hun uitzonderlijke culturele bijdrage voor de stad Menen; Johan was één van hen.
De laureaten ontvingen allen een luxe-uitvoering van het kunstwerk 'Lilium' van de Meenense kunstenaar Johan Tahon.

Tweede voorzitter

Op de algemene vergadering die volgde op de repetitie van zaterdag 28 oktober 2017 werden belangrijke beslissingen genomen:

• De statuten van de feitelijke vereniging werden gewijzigd en goedgekeurd.
• Een nieuwe voorzitter werd gekozen; het mandaat van Félicien Wallays liep immers na twee jaren af. De nieuwe voorzitter is spelend lid (banjo) Marc Decramer. In een schrijven richt hij zich meteen tot iedereen die betrokken is bij het orkest.

We wensen hem een vruchtbare ambtsperiode toe.
Hierbij een paar foto's van de nieuwe voorzitter.

Dat Marc een productieve pen heeft bewijst zijn "herderlijke brief" van december 2018: "Multae manus opus levius reddunt".

Het gemak gaat voor de eer

De leden van het orkest worden er niet jonger op en hetzelfde geldt voor de amanuenses van onze technische ploeg.
Bij ieder optreden moest heel wat materiaal in hun wagens worden in- en uitgeladen.
Door de aankoop van een stevige aanhangwagen is dit euvel verholpen. Het materiaal kan veilig en wel in de aanhangwagen worden opgeborgen en het vervoer wordt een fluitje van een cent.
Daarenboven is de aanhangwagen, dank zij een mooie belettering, een stijlvolle reclame voor ons orkest.
De aanhangwagen is ruim bemeten en ook de "staantjes" vinden er een plaats in.